گالوانیزاسیون قطعات و سازه های فلزی به منظور جلوگیری از خوردگی و مقاومت بیشتر در مقابل تاثیرات آب و هوایی انجام می شود. پیشینه این دانش به سال های 1737 الی 1798 برمی گردد که ``گالوانی`` دانشمند ایتالیایی در رشته کالبدشناسی در سال 1775 از دانشگاه bologens به صورت اتفاقی دریافت که پای قورباغه مرده زمانی که یک تکه فلز آن را لمس می کند حرکت می کند. او از این طریق دریافت که فلزات بر روی موجودات زنده اثر الکتروشیمیایی ایجاد می نمایند. گالوانی نتایج تحقیقاتش را در سال 1791 منتشر نمود. پژوهش های او راه را برای اتخاذ تصمیمیات بزرگ در بین دانشمندان این عرصه هموارتر کرد. تا آن جا که آلساندو ولتا نیز یک ایده مخالف را پیشنهاد کرد. او می پنداشت دلیل این موضوع، قوس فلزی می باشد. بعد از این مجموعه آزمایشات، بحث و بررسی روی الکترو تراپی در موجودات زنده آغاز شد. آلساندو ولتا در سال 1745 الی 1827 تحت تاثیر پژوهش های گالوانی به این نتایج رسید که فلزهای مختلف، روابط الکتریکی متفاوتی دارند و از این حالت می توان در تولید انرژی استفاده نمود. این دانشمند پس از مطاعات فراوان، از طریق پیوند روی و مس انرژی به وجود آورد و نهایتا باتری را در سال 1799 تولید نمود. همفری دیوی در سال 1778 الی 1829 با توجه به تجربیات ولتا فعالیت خود را شروع کرد و پژوهش هایش را بر روی نتایجی که از رفتار متفاوت فلزات بر اساس ماهیت شیمایی متفاوتشان به دست می آورد متمرکز نمود. ولتا بیشتر بر روی انرژی حاصله از تماس فلزات مختلف باهم کار کرد و دریافت که تماس دو نوع فلز متفاوت، یک واکنش شیمیایی را به وجود می آورد و این واکنش سرانجام موجب ایجاد نوعی از پوشش الکتریکی می گردد (گالوانیزه سرد) او دریافت که فلزات را می توان توسط فلزات دیگر پوشش داد . در سال 1742 ملوین (شیمی دان فرانسوی) در پایان نامه خود در دانشگاه رویان فرانسه روش جدیدی از پوشش آهن که به وسیله غوطه ور کردن فلزات در روی مذاب به وجود می آید را ارائه کرد. در سال 1863 سورل دیگر دانشمند فرانسوی پوشش دادن آهن با روی مذاب را پس از شستشوی آن با اسید سولفوریک 9% و سپس فلاکسینگ آن با کلرید آمونیوم ارائه نمود.